مناسب سازی محیط شهری برای عابر پیاده
مناسب سازی محیط شهری برای عابر پیاده
ما دراغلب موارد خیابانها و فضاهایی راطراحی میكنیم كه الویت رابه عبوروسایل نقیه داده است و بنابراین برای انسانهایی كه ازاین فضاها استفاده میكنند شهریامكانی را میسازیم خطرناك، بدون احساس امنیت و خودمانی بودن در هنگام حضور در فضاهای شهری آن.
اتومبیلها روز به روز حاكمیت خود را بر شهر بیشتر میكنند و به دنبال آن نقش وحضور عابرپیاده در فضاهای شهری كمرنگ تر میشود. نتیجه این عمل ساختن شهرها با خصوصیات انسانی پایین است،فضاها فاقد حس هویت وصمیمیت هستند و انسان به فردی غریبه در فضاهای شهری تبدیل می شود.
یكی دیگر از پیامدهای منفی آن عدم امكان حضور افراد ناتوان و كم توان در فضاهای شهری است ، در واقع با ایجاد فضاهای غیر ایمن و مخاطره آمیز سالمندان و معلولان و خردسالان امكان استفاده از این نوع فضاها را نخواهند داشت كه این به نوع خود نقص بزرگی در عملكرد یك محیط شهری به شمار می رود .
طراح شهری به عنوان سازمان دهنده به این عوامل باید به راهكارهای در این رابطه بیاندیشد تا فضاهای شهری خاصیت انسانی تری پیدا كند و در نتیجه محیطی امن تر و قابل قبول تر برای زیست انسان ایجاد گردد.
اكنون در بعضی از نقاط جهان عابرپیاده و پیاده گرایی الویت اول را در هنگام طراحی شهری و سیاست گذاریهای مربوط به آن دارد در واقع با تجربه به این قضیه رسیده اند كه عابرپیاده گرایی سبب ارتقاء و بهبود محیط آن منطقه شهری یا مجتمع زیستی می گردد .
در این مقاله سعی میشود كه با بررسی این موضوع پس از بررسی تئوریها و فلسفه های صاحبنظران و همچنین مروری بر استانداردهای كنونی در مورد عابرپیاده و فضای مخصوص آن به ارائه راهكارهایی در این خصوص بپردازیم.
منبع : شبکه اطلاع رسانی ساختمان ایران شاسا
الف- بتن هاى سبک سازه اى: این نوع بتن عموما داراى جرم مخصوصى بین ۱۴۰۰ تا ۱۹۰۰ کیلوگرم بر متر مکعب بوده و حداقل مقاومت فشارى تعریف شده براى آنها، معادل ۱۷ نیوتن بر میلیمتر مربع است، بتن هاى سبک سازه اى داراى مقاومت و وزن مخصوص کافى بوده، بگونه اى که کار برد آنها را در اعضاى سازه اى مجاز مى سازد. در بعضى حالات امکان افزایش مقاومت تا ۶۰ نیوتن بر میلیمتر مربع نیز وجود دارد. در مناطق زلزله خیز، آیین نامه ها، حداقل مقاومت فشارى بتن سبک را به ۲۸ نیوتن بر میلیمتر مربع محدود مى کنند. در بتن هاى سبک سازه اى از سنگدانه هایى استفاده مى شود که حصول مقاومتى بیش از ۱۷ نیوتن بر میلى متر مربع و جرم مخصوص کمتر از ۱۹۰۰ کیلوگرم بر متر مکعب (البته اسماً بزرگتر از ۱۴۰۰ کیلوگرم بر متر مکعب) را امکان پذیر سازند. سنگدانه هایى که این شرایط را عموماً برآورده مى کنند و سنگدانه هایى که طبق استاندارد ASTN - C330 براى ساخت بتن هاى سبک سازه اى مورد استفاده هستند، عبارتند از:شیل، رس و اسلیت منبسط شده در فرایند کوره دوار،فرایند تفتیدن ،سرباره هاى منبسط شده،پوکه هاى معدنى، پوکه هاى صنعتى، خاکستر بادى تفتیده.
