سیاستهای مرتبط با راهبرد توانمندسازی و ساماندهی اسکان غیر رسمی
 
الف-1- اقدام ملی در جهت ایجاد ستادهای ساماندهی اسکان غیر رسمی و تشکیلات مربوط به آن در مناطق و واگذاری اختیارات هماهنگی و هدایت دستگاههای دولتی و عمومی به این ستادها برای اعمال رویکردی جامع، یکپارچه و همسو.
الف-2- ایجاد نهاد ملی هدایتگر بخش دولتی – عمومی متشکل از تمامی دستگاههای تصمیم گیرنده و درگیر برای ساماندهی اسکان غیر رسمی موجود و پیشنگری آن در سطح کشور.
الف-3- حمایت از تشکیل نهاد منتخب مردمی در این سکونتگاهها و به رسمیت شناختن این مرجع اصلی در تمامی مذاکرات و سازماندهی اقدامات جمعی به منظور ظرفیت سازی محلی و تقویت سرمایه اجتماعی.
الف -4- استقرار نظام نهادی چند وجهی و چند عملکردی در سطح شهرهای مواجه بااسکان غیر رسمی متشکل از سه زیر نظام : ستاد توانمند سازی و ساماندهی نهادهای دولتی – عمومی ، نهاد منتخب مردمی سکونتگاهها و دفتر اجرایی مستقر درمحل
الف -5- تدوین ساز و کارهای تعامل و اقدم مشترک نهادهای دولتی – عمومی و مردمی در سطوح محلی، منطقه ای و ملی
الف -6- برقراري نظام اداره و حکومتداری خوب شهری در جهت مشارکت و همگرایی تمامی بازیگران و نقش آفرینان به ویژه برای زنان ، جوانان و تهیدستان شهری. برای توسعه همه جانبه اسکان پیرامونی در هماهنگی باشهر اصلی
مسکن مهر

الف -7- تشویق سازمانهای غیردولتی برای حضور و مشارکت در امر انتقال دانش فنی و مدیریتی لازم برای پاسخگویی به مشکلات و مسائل ناشی از اسکان غیر رسمی و به ویژه برای آموزش مهارتهای شغلی، حقوقی مدنی و حفاظت محیط زیست
الف-8- برقراری سازو کار لازم قانونی برای حل اختلافات حقوقی و پشتيباني از حق مسکن و امنیت سکونت درسکونتگاههای غیر رسمی موجود
الف -9- برقراری سازو کارهای لازم قانونی برای مذاکره درباره جبران خسارات خانوارهایی که جابجایی آنها بنابر منافع اجتماعی ( همچون د رمعرض سوانح طبیعی بودن یا اضطرار در کاربری زمین مورد نیاز جمعی) ضروری است
الف -10- شناسایی و به کارگیری روشهای مشارکت ساکنان در خدمات رسانی زیربنایی و با دوام سازی و اصلاحات لازم فنی در این سکونتگاهها (مانند مقاوم سازی در برابر زلزله و روشهای تجمیع قطعات )
ب) برای تحقق دومین هدف سند ( پیش نگری گسترش اسکان غیر رسمی زمینه سازی تامین مسکن مناسب با خدمات مرتبط برای گروههای کم درآمد) راهبرد بخش دولتی – عمومی عبارت است از : تقویت و ایفای نقش تضمین کننده و تنظیم کننده در جهت دسترسی همگانی و در حد توان مالی اقشار کم درآمد شهری به نهاده های مسکن. البته برآوردن نیاز مردم به مسکن مناسب ، تنها متوجه بخش دولتی – عمومی و مسئله ای صرفاً کالبدی و به عبارتی ساختمان سازی، آن هم برای یک یا چند بخش محدود و جدا از یکدیگر نیست؛ برآوردن این نیاز مستلزم هماهنگی وتشریک مساعی تمامی بخشهاست، آن هم در سطح ملی، منطقه ای و محلی و به طور جامع از دیدگاههای اجتماعی - اقتصادی، زیست محیطی و کالبدی است