سیاستها و اقدامات مرتبط با راهبرد به شرح زیر است:
ب-1- سازگار نمودن الگوها وقواعد موجود طراحی و برنامه ریزی شهری و مقرارت و استانداردهای شهرسازی و ساختمانی با واقعیات محیط و استطاعت اقشار کم درآمد و با امکان ارتقای تدریجی آنها و در هماهنگی با راهبرد توسعه شهری
ب-2- حمایت بخش دولتی – عمومی از خانه سازی خانوارهای متقاضی کم درآمد ( به ویژه وقتی بصورت فعالیتهای جمعی و دارای طرح شهرسازی است) و تشویق بخش خصوصی محلی به عرضه کالا و خدمات مورد نیاز آنها و اولویت دادن به اجرای طرح های انبوه سازی در این زمینه .
ب-3- پیش نگری و زمینه سازی برای عرضه زمین کافی در حد توانایی مالی متقاضیان کم درآمد جدید در طرح های توسعه شهری با امکان ساختن تدریجی ، تراکم بالا، کاربری مختلط (به ویژه برای تولیدات غیر مزاحم درخانه ) و با حداقل استانداردها و قابلیت خدمات رسانی شهری درآینده.
ب-4- راه اندازی و کمک به تهیه طرح های بهسازی برای ساماندهی اسکان غیر رسمی بامشارکت نهاد منتخب محلی و تحت هدایت و نظارت ستاد ساماندهی منطقه و در چارچوب رویکرد شهرنگر و توانمندسازی
ب-5- پژوهش برای شناسایی ، تحلیل و سیاستگذاری برای مشکلات برآمده از اسکان غیر رسمی در مناطق کشور با توجه به ویژگیهای محلی
ب-6- ایجاد مرکز ملی برای اطلاع رسانی ، پژوهش ، تجمیع و تبادل تجارب مناطق مختلف کشور و تجارب بین المللی در خصوص چاره جویی برای حل مشکلات اسکان غیر رسمی و ارزیابی پیامدهای سیاستها و اقدامات انجام گرفته
ب-7- پژوهش درفن آوری های ساختمانی مناسب اقشار کم درآمد و استفاده از سازمانهای غیر دولتی برای آموزش و ترویج دستاوردهای مربوط به آن
    پ ) برای تحقق سومین هدف سند( زمینه سازی برای بهره مندی ساکنان سکونتگاههای غیر رسمی از امتیازات شهری و شهروندی) راهبرد بخش دولتی- عمومی عبارت است از : تقویت و ایفای نقش هدایتگر و تامین کننده برای خدمات رسانی و ایجاد زیر بناهای اساسی در این سکونتگاهها و افزایش دسترسی به آنها برای زمان کار متکی بود. برانگیختن مشارکت فعال نیاز به روشهای نوینی در فرایند تصمیم سازی وتصمیم گیری تاثیر گذار بر سرنوشت این اجتماعات دارد
سکونتگاه